Zombie, z racji tego, iż przeszedł już próbę czasu, zwłaszcza, że jego organy nie pracowały, a krew nie krążyła, nie należał do zbyt wytrzymałych. Nic więc dziwnego, że szybko się rozpadał. Jego twarz szybko zaczęła krwawić od wgnieceń spowodowanych uderzeniami pięściami, na których pozostawały plamy krwi. Mimo tego zombie wciąż się szarpał, nie czując bólu. Takie ataki mimo, iż wyglądało to inaczej, zdawały się nic mu nie robić. W rzeczywistości, tak też było, mimo, że mogło się czasami wydawać, że jego opór maleje.

Zombie, mimo tego, iż był głupi jak but, nie należał do najsłabszych, zatem nie dał się tak łatwo wyrzucić przez okno, szarpiąc się wciąż. Jego agresja wciąż narastała, przez co po chwili wyślizgnął się z rąk Adriana i ponownie go przewrócił. W tej sytuacji było pewne, że chłopak za chwilę zostanie ugryziony. Jednak po chwili usłyszał on odgłos broni palnej, pojawiającemu się i hałasującemu jak grom z jasnego nieba. Po krótkiej chwili zombie leżał tuż obok zakrwawionego jego krwią Adriana.
Jak się szybko okazało, jego wybawcą był zadbany mężczyzna w podeszłym wieku. Widać było już na jego twarzy oznaki starzenia. Nieznajomy bliżej jegomość ubrany był w czarny garnitur, pasujący do jego czarnych, spiętych w kucyk włosów i brody. Po chwili przemówił.
- Ugryzł Cię?

Widząc jak chłopak wstaje, mężczyzna również schował swój pistolet z tłumikiem do kabury.
- Co tu robisz... z dala od bezpiecznej strefy? Siedząc tutaj musisz wiedzieć, jak tu jest niebezpiecznie. A z tego co widzę, bez mojej pomocy długo byś tutaj żywy nie zabawił...
Kiedy skończył mówić, spojrzał w kierunku okna. Widać było doskonale po kolorze nieba, że słońce już zaszło, i zaczyna się robić ciemno.
- Nie zostało nam wiele czasu przed nocą. Lepiej się zbierajmy.

Mężczyzna słysząc słowa Adriana uśmiechnął się lekko.
- Zadanie, mówisz... Szukasz zatrudnienia? Mam robotę, która może Cię zainteresować. I to dobrze - wyraźnie podkreślił to słowo - płatną robotę. W dodatku nie należy ona do najtrudniejszych prac. Więc? Co ty na to? Ja się stąd zmywam, więc możesz iść ze mną, albo zostać tutaj. To zależy od Ciebie.

Mężczyzna widząc żywą reakcję Adriana, po chwili się odwrócił. Widać było w jego ciemnych oczach swego rodzaju błysk, kontrastujący z lekkim uśmiechem na jego twarzy.
- Chodź ze mną. - Powiedział, wiedząc, iż chłopak skusi się zmienienia działalności, na bardziej opłacalną
A powiedziawszy to, nieznajomy ruszył przodem, kierując się do wyjścia z budynku.