Hoffman widząc bezczelną postawę dziewczyny, wiedział, że może oczekiwać od niej wszystkiego, zatem był jeszcze bardziej ostrożny. Zrobił krok do przodu stojąc teraz zaledwie metr od niej, i nadal celując jej w twarz z pistoletu. Tym razem nie spuszczał już jej z oczu, tylko patrzył w nie głęboko.
- Nie pogrywaj sobie ze mną. Na kolana, kij na ziemię i ręce na kark, już. Ostatnie ostrzeżenie. - mówił już zdecydowanie ciszej jednak nadal z groźbą w głosie chcąc załatwić to jak najszybciej aby móc skupić się na prawdziwym zagrożeniu

Towarzyszka Hoffmana po prostu pobiegła dalej olewając dziewczynę na drzewie powiedziała tylko głośno.
-NIE MAMY CZASU NA POGAWĘDKI !!
Vicki miała w stu procentach rację w końcu Zombie które dotychczas nie mogły dogonić Hoffmana po prostu teraz złapały go, znaczy się jeden ten bardziej zgniły złapał go za prawą rękę kiedy pozostałe dwa zmierzały odgryźć mu głowę. Pani na drzewie wydawała się przezornie bezpieczna ponieważ ten z brzydką gębom biegnie w kierunku drzewa. 

/Wybaczcie opieszałość matury piszę\

Vicki tylko się przyglądała. Młody może i był dobry, ale miał strasznie chaotyczne ruchy.
Lubi się popisywać pajac...
W końcu jej uwagę przyciągnął zombiaczek z bardzo brzydką buźką.
-Hola Koleś, nie ten adres... Ta panna - wskazała ręką siebie - ma bardzo wyrafinowany gust i bynajmniej w oko jej nie wpadłeś. Ale spróbuj z tamtym na dole, zobacz jakie ma wzięcie, może u niego masz szanse...
Jednakże wie, że zombie z natury są cholernie uparte (żeby nie wspomnieć upierdliwe) i raczej się od niej nie odczepi. Zakręciła swoim bejsbolem i zeskoczyła z gałęzi. Ustawiła się w pozycji zawodowego pałkarza. Wyobraźmy sobie że głowa (bardzo brzydka głowa) to piłeczka. Jeszcze zamaaaach i... Zaraz się dowiemy czy Vicki trafiła. Ale biorąc pod uwagę jej siłę raczej z buta roztrzaskała głowę zombiaczkowi.

/Wybaczamy Raff... Mam nadzieję, że dobrze Ci pójdzie powodzenia\

//Nie ,,zagmatwałeś" tylko wyraźnie mnie nie zrozumiałeś. Domyślam się, że złapał mnie za rękę na wysokości kości promieniowej, od zewnętrznej strony więc: Uniosłem ją do góry, następnie w swoje prawo(co już sprawia, że ręka jest nieco wykręcona), a potem z powrotem do dołu, w taki sposób, że usztywniam kością promieniową jego łokieć. Ciągnąc ją w takim układzie nieco do góry wykręcasz też nienaturalnie bark. No jak takiego laickiego wytłumaczenia już nie skumałeś to trudno Ponadto nikt nic nie mówił o siłowaniu się. Widać, że się nie wyznajesz specjalnie na technice walki A noża i tak wyjąć nie mogłem, bo nie mam takich umiejętności. Ale nieważne, stop spam. Domyślam się tylko, że jestem już wolny.\\

Hoffman znów trzymając zombie na dystans, nie zamierzał z nimi walczyć, ponieważ zwyczajnie został by w tyle, a takie zachowanie jest niewybaczalne dla niego, jako obsesyjnie zdyscyplinowanego żołnierza. Przyśpieszonym truchtem, z opuszczonym pistoletem i naturalnie palcem zdjętym już ze spustu, ruszył w stronę członków drużyny, aby nie osłabiać formacji swoją nieobecnością.
- Już do was dołączam. Miałem... mam tu małe problemy. Niedługo do was dłączę. - Powiedział przez radio do reszty drużyny, poprawiając się w środku zdania gdyż przypomniał sobie o wcześniej widzianej dziewczynie, która jak mu się wydawało zeskoczyła z drzewa
Cholera... zapomniałem o tej wrednej suce... Ale nie mogę jej tak zostawić.
Szybko zawrócił i ruszył w jej kierunku. Kiedy dotarł, znów zaczął do niej mierzyć.


Statystyki:
    Żywotność: 120-5=115
    Siła: 3
    Inteligencja: 5
    Zwinność: 7
    Celność: 10

-Matko Kochana, spieprzaj szczeniaku bo Ci dowalę.
Wycedziła Vicki do Hoffmana siłując się ze swoim zombiaczkiem. Jednego (tego gorszego co się go Hoffciak obawiał ) już wybiła toteż miała nadzieję że z tym pójdzie jej lepiej. Wydawało jej się, że to był wirus C chociaż głowy za to nie dawała sobie uciąć.
-Nie widzisz, że jestem już zajęta? A poza tym pomyśl zakuty łbie, po co strzelać do kogoś, kto eliminuje w jakimś stopniu tą plagę? Nieee, jasne, lepiej być upartym jak ten nadgniły kawaler tutaj. Uh, jakże Ty mnie wkurzasz!
Zamachnęła się, tym razem mocniej by rozwalić czachę swojemu "adoratorowi". Miała nadzieję na rozpaćkany mózg na schludnym ubraniu Hoffmana (mogę mieć taką przysługę?). Jeśli kij bejsbolowy uderzył w główkę zombiaczka to wydaje takie fajne "dzyń" jednak stosunkowo ciche by nie ściągnąć nowych "adoratorów". Vicki ma już dosyć na dziś zalotów.
-A poza tym kto to widział, żeby KOBIETA musiała za Ciebie odwalać robotę?!

Victoria spojrzała na niego spode łba.
-Takiś łaskaw że tym wystrzałem ściągnąłeś na nas nowych zombie? Czysty geniusz...
Rozejrzała się szybko czy nie ma nikogo w pobliżu i wspięła się z powrotem na drzewo.
-Tym razem użeraj się z nimi sam a ja sobie popatrzę z ukrycia jak Cię zjadają szczeniaku.

Nagle Vicki trzepnęła Hoffmana przez łeb.
-Ja Ci dam traktować Kobietę szczylu.
Zastanawiała się czy nie trzasnąć go kijem, ale ten niepotrzebnie by narobił rabanu.
-Jesteś z Umbrelli.
To nie było pytanie. Victoria jest bardzo spostrzegawcza. Złapała zaraz Hoffmana za rękę i obejrzała ją dokładnie.
-Zero zadrapań ani złamań. Nie ma obrzęku. Będziesz żył młody.
Puściła rękę tak szybko jak za nią złapała. Nie martwiła się o niego, jak dla niej mógł zginąć. Po prostu odezwał jej się instynkt medyka.

Nagle strasznie spodobało jej się denerwowanie Hoffmana. Dziabnęła go palcem między żebra i wyszczerzyła zębiska w ironicznym uśmiechu.
-Haaa...? I co mi niby teraz zrobisz młodziku?
A co, zostanie z nimi. Chociażby dla samej przyjemności z dręczenia tego tutaj. Czuje, że będzie miała z niego niezły ubaw. A jeszcze będzie miała inne korzyści... Skoro ten dzieciak jest z Umbrelli... To ciekawe jak on się tam dostał... Złapała ramieniem Hoffmana i poczęła trzeć pięścią po jego głowie.
-Ohh, zobaczysz... tak łatwo się ode mnie nie uwolnisz...