Uuu... Rozkaz...
-Ta jest, psze Pani.
Zasalutowała. Na palcach, by nie stukać obcasami przeszła pod zaplecze. Pomyślmy... Jeśli jest tam zombiaczek to jak tylko otworzy drzwi, to zaraz wyskoczy do niej z mordą. Przezorny zawsze ubezpieczony, nie? Stuknęła w nie delikatnie kijem, by dźwięk nie rozszedł się po całym obiekcie. Zaraz przyjęła postawę bu od razu jak tylko drzwi się otworzą przyłożyć bardzo brzydkiej buźce.

Hoffman zrobił sporo hałasu wyważeniem drzwi i ze środka wyskoczyło na niego sześciu zarażonych wirusem T. Z głównej sali wybiegło kilkanaście zombie jednak oddział skutecznie je eliminował. Dwaj zarażeni jednak dobiegli do Victrii, jeden z nich złapał ją na prawą rękę, drugi szykował się żeby ugryźć.

-Brawo Szczeniaku.
Warknęła Vicki. O tyle dobrze, że tylko dwóch na nią naskoczyło. Na Hoffmana poleciało sześciu, hmmm... Ma chłopina jednak wzięcie. Może jest w ich typie? W każdym razie ma swoje problemy na głowie. Złapała lewą ręką zombie (tego, który ją złapał za rękę) za koszulkę, czy co tam miał na sobie, a jeśli był nagi to mógł już oszczędzić Vicki tego widowiska, i bez tego chciało jej się rzygać od zapachu. Chciała nim zarzucić tak by podstawić pod zęby tego drugiego zombie.
-A ugryź się w dupsko gnido.
Jeśli się jej plan powiódł z buta (to znaczy bejsbolem) przypierdziela zombiemu (temu, który ją złapał za rękę) w łepetynę by się już nie podniósł. No i oczywiście szykuje się na drugiego. I na Hoffmana by mu wpieprzyć za jego bezmyślność.

Hoffman po uporaniu się ze swoimi przeciwnikami, od razu ruszył Victorii na pomoc. Puszczając zawieszony na pasie pistolet maszynowy, Hoffman wyjął znacznie wygodniejszy, zwykły pistolet z kabury przy prawym udzie, po czym korzystając z faktu, iż byli teraz zajęci Victorią, przystawił im go do głów i najzwyczajniej w świecie strzelił im w głowy. Od razu schował pistolet do kabury i podał Victorii rękę, aby pomóc jej wstać.
- Żyjesz?

Siła rażenia: 22
Magazynek: 12-2=10/13

- Wiem, wiem - Przytakiwał jakby ze znudzenia na przechwałki Victorii
- Swoją drogą, lepiej jest narobić hałasu, i mieć wszystkich zarażonych w kupie, niż później jakiś miałby Cię zajść od tyłu z ukrycia. Teraz mamy jako taką pewność, że jest czysto... a i tak trzeba by było ich kiedyś zabić, jak nie teraz to za chwilę. Dobra, ruszajmy. - Powiedział Hoffman, z powrotem łapiąc za pistolet maszynowy
Z racji tego, że Victoria była jego partnerką, Hoffman musiał jej chociaż na tyle zaufać. W związku z tym, wchodząc do środka, chłopak od razu wychylił się patrząc na prawo, wierząc, że w razie potrzeby dziewczyna osłoni go przed atakiem z tyłu. Jeśli było czysto, rozejrzał się jeszcze kilka razy po podejrzanych, niedostępnych dla oka patrząc od wejścia miejscach, po czym zaczął szukać mogącej znajdować się w tym miejscu walizki z logiem korporacji.

Hoffman idąc tak, przeszedł zaplecze dookoła, przy każdej ścianie, swobodnym krokiem, rozglądając się dookoła, jakby był zbyt leniwy aby czegokolwiek szukać.
- Są trzy możliwości - Odezwał się po chwili
- Skoro nas tutaj przysłali, to nie jest byle jaka walizka. Musi być dobrze zabezpieczona. Więc, albo znalazła się tutaj przypadkiem, albo to nie jest zwykły magazyn, i ktoś porządnie ją tutaj ukrył albo zawinął ją ktoś, kto uznał ją za wartościową. Pomijając to, że nie specjalnie wierzę w przypadki, ktoś kto by ją tutaj przywlókł, nie miał by powodu aby będąc żywym ją tutaj zostawić. Z kolei mimo obecności zombiaków, brak tutaj większych plam krwi. Tak czy inaczej, nie możemy tutaj długo zostać. Wypatruj wskazówek, jakiś trudno dostępnych miejsc... - powiedział przyklękając na jedno kolano i muskając opuszkami palców podłogę, jakby czegoś w niej szukał
Chłopak liczył na to, że znajdzie w niej swego rodzaju schowek.

Chłopak, mimo, że nie wyglądał jakby cokolwiek co powiedziała Victoria go obchodziło, w rzeczywistości słuchał uważnie, nadal szukając jakiegoś schowka w podłodze, przesuwając się na czworaka z jednego końca podłogi do drugiego.
- Nigdy nie paliłem i nie zamierzam palić. Ze wszystkich używek, to ostatnia jaką bym wybrał. Wolę takie, które nie niszczą zdrowia. Swoją drogą będę wdzięczny jeśli sprawdzisz to biurko na którym siedzisz, skoro już o tym wspomniałaś.
Po chwili ciszy znów się odezwał.
- Ja jeśli już coś chciałem ukryć to siebie, biorąc pod uwagę obecne zamieszanie.